Το επόμενο κεφάλαιο στην ιστορία της «Λάμψης»
Σπάνια ένα δράμα για μια δυσλειτουργική οικογένεια έχει κατοχυρώσει μια θέση στο σύγχρονο συνειδητό τόσο τρομαχτική και απόλυτη όσο η ιστορία των Τόρανς, του πατέρα, της μητέρας και του γιου που πρωταγωνιστούν στο τρίτο μυθιστόρημα του Στίβεν Κίνγκ, την περίφημη Λάμψη, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1977. Εμπνευσμένη από τον προσωπικό αγώνα του συγγραφέα σε συνδυασμό με μία μοιραία νύχτα που πέρασε στο δωμάτιο 217 του Ξενοδοχείου Στάνλεϊ στο Κολοράντο, η ιστορία του Τζακ, της Γουέντι και του Ντάνι Τόρανς είναι ένα από τα πιο προσωπικά έργα του Κινγκ, ανατριχιαστικό όχι μόνο εξαιτίας των τεράτων που ζουν δίπλα μας, αλλά και για τους πραγματικούς δαίμονες που παραμονεύουν μέσα μας.
Τριάντα έξι χρόνια μετά, ο Κινγκ δημοσίευσε το επόμενο κεφάλαιο, τον Δόκτωρ Ύπνο, συνεχίζοντας την ιστορία του Νταν Τόρανς. Παρόλο που και τα δύο μελετούν τον τρόμο και την αγωνία, η Λάμψη ταξιδεύει τους αναγνώστες στο σκοτάδι του εθισμού, ενώ ο Δόκτωρ Ύπνος τους μεταφέρει στο φως της ανάρρωσης, της αυτοθυσίας και της εξιλέωσης.
Η κινηματογραφική μεταφορά της Λάμψης από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Είναι, επίσης, μια από τις πιο διαβόητες περιπτώσεις του χάσματος ανάμεσα στον κόσμο των συγγραφέων και των σκηνοθετών, καθώς ο Κιούμπρικ απέδωσε πολλά στοιχεία της ιστορίας μέσα από το δικό του πρίσμα. Όμως, η πραγματικότητα είναι ότι και οι δύο εκδοχές της απώλειας του εαυτού μέσα από τον εθισμό καθιέρωσαν και τους δύο δημιουργούς ως καλλιτεχνικές ιδιοφυίες.